O FUNDACJI
Fundacja Potulicka https://fundacjapotulicka.pl (dawniej Fundacja im. Anieli hr. Potulickiej) została powołana przez Anielę Hrabinę Potulicką 10 sierpnia 1925 roku aktem notarialnym sporządzonym u notariusza dr. Jana Sławskiego w Poznaniu. Po długich zabiegach i drobnych korektach Fundacja została zatwierdzona przez Radę Ministrów 14 marca 1928 r. i ogłoszona w dzienniku Ustaw RP nr 36 z dnia 24 marca 1928 r.
Aniela Konstancja ALEKSANDRA
hr. Potulicka
Córka hrabiego Kazimierza Wojciecha Potulickiego i Marii z Zamoyskich.
Urodziła się 8 IV 1861 r. w Londynie, ochrzczona została w Westminster. Wychowywała się bez Matki, która zmarła w połogu. Dzieciństwo i młodość spędziła w Potulicach, gdzie odebrała staranne domowe wykształcenie pod kierunkiem nauczycielek rozwijających jej wrodzone zdolności artystyczne. Uzdolniona muzycznie i plastycznie, biegle opanowała kilka języków. Okres zimowy spędzała z ojcem i starszymi siostrami w Krakowie, uczęszczając na kursy literatury, sztuk pięknych, lekcje muzyki i fortepianu, odczyty i wykłady.
Gdy w wieku 19 lat straciła ojca, rodzinna rada opiekuńcza powierzyła bezpośrednią opiekę nad nią i kierowanie jej sprawami majątkowymi hr. Stanisławowi Żółtowskiemu z Niechanowa. Po samodzielnym objęciu dóbr potulickich podjęła szeroką działalność społeczną i charytatywną. Organizowała kursy oświatowe o tematyce patriotycznej i religijnej, inicjowała kursy zajęć praktycznych dla kobiet, często prowadząc je osobiście. W Potulicach założyła związek oświatowy pod nazwą „Ognisko” oraz bibliotekę publiczną dla okolicznych mieszkańców, sprowadzając do niej polskie książki i prasę ze wszystkich trzech zaborów. Rozdawała też bezpłatnie książki i prasę polską.
Wyroby ręczne z prowadzonych przez siebie warsztatów przeznaczała na dary dla zakładów dobroczynnych, w pierwszym rzędzie dla zakładu opieki i żłobka p.w. Św. Floriana w Bydgoszczy, prowadzony przez siostry miłosierdzia ze zgromadzenia Św. Wincentego a Paulo, który wspierała systematycznie i otaczała szczególną opieką.
Wspierała aktywnie zgromadzenie zakonne Dobrego Pasterza, angażowała się w powstawanie placówek opiekuńczych dla dzieci i paliatywnych. Wspierała okoliczne kościoły, a zwłaszcza parafię w Ślesinie i kościół filialny w Samsiecznie, doprowadzając do powstania parafii. Przewodniczyła nakielskiej Konferencji Św. Wincentego a Paulo.
Wśród Jej najważniejszych dzieł należy wymienić powołanie z całości dóbr fundacji, której celem było wspieranie działalności katolickiego uniwersytetu powstałego po odzyskaniu niepodległości w Lublinie, a także przekazanie pałacu w Potulicach nowopowstałemu Towarzystwu Chrystusowemu dla Polonii zagranicznej.
Zmarła 17 X 1932 r. w Potulicach. Pochowana została w rodowej krypcie w kaplicy pałacowej.
SIEDZIBA FP
Dwór w Wojnowie to budowla eklektyczna z elementami neoklasycystycznymi. Wybudowany został w połowie XIX wieku, a pod koniec tego stulecia został rozbudowany o wieżę oraz skrzydło zachodnie. Budynek jest murowany, otynkowany, na kamiennej podmurówce. Korpus główny jest prostokątny, piętrowy i pokryty dachem czterospadowym. Elewacja frontowa w części środkowej ma lekko wysunięty ryzalit na osi, zwieńczonym trójkątnym szczytem, z wgłębnym portykiem kolumnowym w przyziemiu, podtrzymującym balkon. Południowe wejście do dworu poprzedzają wysokie schody.
Dworek położony jest w parku krajobrazowym o powierzchni 1,8 ha. Rośnie tu cenny starodrzew zawierający typowe parkowe gatunki, z dominacją lip drobnolistnych, wiązów szypułkowych, klonów pospolitych oraz jesionów wyniosłych. Do okazów pomnikowych zalicza się także dziewięć lip drobnolistnych o obwodach w pierśnicy 270-360 cm. W parku znajduje się znaleziony na okolicznych polach granitowy głaz narzutowy o wysokości 1,75 m, obwodzie 10,5 m i wadze 30 ton.
Park z poł. XIX w. o pow. 1,8 ha. Zadbany park o zachowanym układzie przestrzennym, otoczony metalowym parkanem z efektowną bramą.
